شما با در دست داشتن ویزای مهاجرت و بلیط هواپیما می توانید کل زندگی خود را بار کنید و ببرید. البته بهتر است این کار را حساب شده انجام داده و فقط وسایلی را که قیمت آن با احتساب هزینه حمل به صرفه است با خود بیاورید. من دنبال روشی هستم که بتوانم حدود قیمت های اینجا را توصیف کنم، البته اگر سئوال مشخصی داشتید می توانید بپرسید.

بار مجاز هواپیما برای استرالیا، نفری 20 کیلو است که تا 30 کیلو هم معمولاً کاری ندارند. ولی بالای 30 کیلو را اجازه نمی دهند. ما با هواپیمایی الاتحاد آمدیم، اینطور بود. قبلاً بار مجاز در الاتحاد نفری 30 کیلو بود. الان تماس می گیرید می گویند نفری 20 کیلو است. نفری 7 کیلو هم می توانید داخل هواپیما ببرید. بالطبع چون وزن نمی کنند کسی گیر نمی دهد، ما نفری یک کوله و یک کیف سنگین داشتیم. من یک لپ تاپ هم داشتم. ولی اذیت می شوید، داخل هواپیما بار زیاد با خود نبرید.

بارهایتان را سه چهار روز قبل از پرواز به قسمت بار فرودگاه امام ببرید و Freight کنید. بسته هایتان در ابعاد جعبه مونیتور باشد و خیلی هم سبک نباشد، در این ابعاد کدام حدود 20 کیلو وزن داشته باشد. اگر بسته هایتان سبک باشد حجمی حساب می کنند که برایتان گران تر در می آید. می توانید حجم بسته را به سانتی متر مکعب در بیاورید و تقسیم بر 6000 کنید، وزن مورد انتظار در می آید. اگر وزن بسته شما از این عدد کمتر باشد، همین عدد را حساب می کنند. البته اگر تعداد بسته هایتان زیاد باشد، عملاً بدلیل پیچیدگی محاسبات وزن کل جعبه هایتان را حساب می کنند، بنابراین مته به خشخاش نگذارید. برای بار زیر 45 کیلو، کیلویی 8 دلار، 45 تا 100 کیلو، کیلویی 4.5 دلار و 100 به بالا کیلویی 3.3 دلار حساب می کنند. من با یکی از دوستان باهم 336 کیلو داشتیم که به اسم ایشان دادیم، کیلویی 2.8 دلار حساب کردند، البته دلار را 940 تومان زدند، که در بازار 925 تومان بود.

برای اطلاعات بیشتر شماره فرودگاه امام را بگیرید و بگویید در خصوص فریت سئوال دارید. نه تنها بسیار خوب برخورد کرده و سئوالات شما را با جزئیات جواب می دهند، بلکه احتمالاً وانتی آشنا نیز معرفی می کنند، شماره موبایلشان را هم می دهند و می گویند رسیدی فرودگاه به من زنگ بزن! اعتماد کنید. کلکی تو کارشان نیست. احتمالاً پورسانت می گیرند. در فرودگاه نیز چند نفر هستند که کارشان بسته بندی است. چسب، گونی ،تسمه و فوم دارند. هر حلقه چسب را 1500 تومان، هر گونی هم 1500 تومان و تسمه را 1200 تومان حساب می کنند. اگر بسته ها کوچک باشد، چند تا را در یک گونی قرار می دهند، تا تعداد بسته ها کمتر شود. برای کارتن ها، بهترین راه حل چسب است که چندین دور در جهت های مختلف می زنند. بلیط و پاسپورت و پول به اندازه کافی همراه خود ببرید. به حس خود در مورد وزن بسته ها اطمینان نکنید.
 
در بارتان مایعات نباید باشد، ما ادکلن داشتیم، گفتند بردارید. از کارتن های میوه استفاده نکنید، چون از نظر انتقال بیماری و اینها در استرالیا خیلی حساس هستند و ممکن است به خاطر همین، هنگام تحویل گرفتن بار کلی تو خرج بیفتید و نیاز به پرداخت حدود 100 دلار برای کارشناس باشد. بارهایتان را هم کارشناس محترم دستور بفرمایند که باز کنید. در مورد وسایل چوبی و خوراکی هم موقع فرستادن کاری ندارند، ولی موقع تحویل ممکن است مورد فوق اتفاق بیفتد. خوراکی ها ترجیحاً باید در بسته بندی های شرکتی باشند، وگرنه ممکن است نصیب سطل آشغال ( بخوانید قرنطینه) شود. آوردن بذر ممنوع است.  زرشک اجازه نمی دهند. زعفران و قند و نبات و گز مشکل ندارد. پسته خام نباشد، بسته بندی باشد، ایراد ندارد. ترجیحاً موارد مشکوک مثل مواد غذایی، چوب و مایعات نداشته باشید تا توی خرج اضافه نیفتید. کفش کثیف، جارو برقی استفاده شده شسته نشده نداشته باشید. موارد فوق در بار همراه (چه در چمدان و چه در داخل هواپیما) نیز مصداق دارد.

هر چه می توانید فریت کنید، بار چمدان ها خودبخود جور می شود و از حد مجاز بالا می زند. هر کسی یک چیزی به عنوان هدیه می آورد و شما نمی توانید از همه ان ها بگذرید و یکسری از آنها را همراه خود می برید. یکسری چیزها هم بعد از فرستادن بار (فریت) به ذهنتان می رسد. اینطوری روز آخرتان فقط باید به وزن کردن بگذرد و مجبور شوید بعضی از وسایل را نبرید. وسایلی که در بدو ورود لازم خواهید داشت فریت نکنید. چون یک هفته تا 10 روز طول می کشد بار فرستاده شده دستتان برسد.
 

اینها تجربه های من و چند تن از دوستان مقیم استرالیاست. لطفاً شما هم ما را از تجارب خود بی بهره نسازید.