خانواده مهندس ارنست - مهاجرت به استرالیا

متشکرم از همه دوستانی که حضور من رو توی وبلاگ تبریک گفتند. امیدورام که مطالبم بدردتون بخوره. البته از خدا پنهان نیست از شما چه پنهان من زیر لفظی گرفتم تا راضی شدم بنویسم. این پست رو از لپ تاپ خودم آپ کردم.[اسمایلی یک آدم ذوق زده]

موسسه AMES یا Adult Migrant English Services یک مرکز دولتی آموزش زبان انگلیسی است که همراهان Applicant اصلی که حد نصاب آیلتس (4.5 Overall) رو براورده نکرده اند و پول (حدود 2750 دلار استرالیا) پرداخت کرده اند می توانند در این کلاس ها شرکت کنند و در واقع 510 ساعت در اختیار دارند که در این مرکز صرف آموزش زبان انگلیسی کنند. من این دوره 510 ساعته رو در مرکز Hornsby گذرانده ام و اطلاعاتی که دارم شاید بیشتر با این مرکز تطابق داشته باشه.

موسسه در سال 4 ترم داره که در ماه های July ، Oct، Feb و May شروع می شه. شما اگر 4 روز در هفته کلاس بردارید 2 ترمه و 2 روز در هفته 4 ترمه ساعت ها تون تموم می شه. کلاس ها 5 ساعت در روز هستش. یک اتاقی رو هم در موسسه برای نگهداری از بچه هایی که والدینشان مشغول آموزش در این موسسه هستند اختصاص داده اند که البته کسانی که من سراغ داشتم و از این به اصطلاح Child Care استفاده کرده بودند زیاد راضی نبودند ولی در اول کار کاچی به از هیچ چیه. هزینه مهد کودک در اینجا بالاست و از روزی 75 دلار شروع می شه به بالا.

معلم های موسسه اکثرا مسن هستند و تا جایی که من اطلاع دارم به صورت داوطلبانه به این کار مشغول هستند. اکثرا از ملیت های مختلف هستند که حداقل ده پانزده سالی هست که در استرالیا زندگی می کنند. 

کلاس های اینجا خیلی سفت و سخت نبود و بیشتر توی محیط بودن و بحث های روز و اطلاعات در خصوص استرالیا و ... بود و فشار زیادی در خارج از ساعات کلاس نداشت، در کل من راضی بودم چون یک ماه بعد از ورودمان کلاسها شروع شد و 4 روز هفته ام را می گرفت و فرصتی برای دلتنگی نداشتم. همچنین دوستهایی از ملیت های مختلف توی کلاس پیدا کردم که برای من تجربه خوبی بود و هنوز هم با یکسری از انها در تماس هستم. توصیه ام به دوستانی که می خواهند توی این کلاس ها شرکت کنند اینه که فقط تو جمع ایرانیها نباشند و سعی کنند که رابطه شان با ملیت های مختلف رو داشته باشند. 

سلام، من آنا رابینسون هستم. مدتی است که تعدادی از دوستان چه اونهایی که من رو می شناسند و چه خوانندگان وبلاگ می خواستند که من هم حضوری در وبلاگ داشته باشم و در خصوص تجربیاتم از زندگی در سیدنی بنویسم ولی من با این تفکر که مهندس ارنست خودش به همه چیز واقف است و می تواند به تنهایی تمام مطالب رو از این مکان انتقال بده، زیاد جدی نمی گرفتم. اما به گفته بعضی از دوستان به خاطر تفاوت دیدگاه و انتقال حس خود من از حضور در اینجا که شاید بتونه کمکی به دوستان علاقمند به مهاجرت بکند( احتمالا بیشتر از جنس مونث)  تصمیم گرفتم گهگاه مطالبی رو بنویسم، امیدوارم که مفید واقع بشه. فعلا برای دست گرمی درباره بخشی از فستیوال سیدنی که دیروز صبح در یکی از سواحل سیدنی اجرا شد و ما حضور داشتیم می نویسم.

دیروز صبح اجرایی از یک گروه کرال در هنگام طلوع آفتاب در Nielsen Park، یکی از سواحل شرق سیدنی بود که ساعت 5:30 صبح شروع می شد. موقع رفتن فکر می کردم الان تعداد کمی آدم پراکنده توی ساحل خواهیم دید که نشسته اند و به این گروه گوش می دهند ولی باورم نمی شد وقتی رسیدیم به اون منطقه و جا برای پارک کردن نبود و مجبور شدیم در فاصله دورتری پارک کنیم. مردم از هر گروه سنی که فکر بکنید اونجا بودند. اجرای برنامه خشک و رسمی نبود و رهبر کر به هر سمتی که می خواست راه می رفت و با حرکات جالب و خنده دار گروه رو رهبری می کرد. گروه هم که ترکیبی از آدمهای جوان و مسن بود خیلی راحت و ریلکس هر کس تو حس خودش هم آوازی می کردند. واقعا لذت بخش بود و من رو برد به زمانی که توی گروه کر شهر تهران تجربه لذت بخش هم آوازی با یک گروه بزرگ رو داشتم. چیز جالب دیگری که به چشم می خورد این بود که تعدادی از حاضرین ترجیح دادند توی اون خنکی صبح تنی هم به آب بزنند و نهایت لذت رو از شروع صبحی تازه ببرند. چندتا عکس هم از این برنامه توی فتوبلاگ و یک ویدیو در یوتیوب براتون می گذارم

برای اطلاع دوستانی که در سیدنی هستند این برنامه در روز 24 ژانویه در Clifton Gardens و 31 ژانویه در Bondi Beach از ساعت 5:30 به مدت 45 دقیقه برگزار خواهد گردید.

این روزها توی خیابانهای سیدنی پر از تبلیغات فستیوال سیدنی است. از فردا 10 ژانویه شروع می شه و تا 31 ژانویه هم ادامه داره. برنامه های مختلف همزمان در جاهای مختلف شهر برگزار می شود که بعضی هاش مجانی است و برای بعضی ها باید بلیط تهیه کنید. فردا صبح برنامه هایی در هنگام طلوع آفتاب در Balmoral Beach هست که ظاهرا ملت قرار است روی شن های ساحل بنشینند و از اجرای همسرایان فجر (Dawn Chorus) لذت ببرند. هفته های بعد هم در ساحل های دیگر همین برنامه هست. فردا شب هم از ساعت 7 تا 11 شب مراسم اولین شب فستیوال در Martin Place و Hyde Park و چند جای دیگر بصورت همزمان برگزار خواهد گردید و برنامه ظاهرا در خصوص حرکات موزون می باشد! برای اطلاع از برنامه ها به سایت Sydney Festival مراجعه کنید.

حالا باز خدا والدینشان را بیامرزد که گذاشتند سوم امام رد شه! خودشان که مشکلی ندارند، ما سنگ می شدیم!

دیروز رفتیم Blues Point (سمت ایستگاه Milsons Point) برای مراسم شروع سال نو میلادی، که از ساعت 3 بعد از ظهر قرار بود با یک سری نمایش های هوایی شروع بشه و ساعت 9 شب یک آتش بازی کوچک و ساعت 12 شب همزمان با تحویل سال نو میلادی آتش بازی اصلی شروع بشود. برنامه مراسم در سایت SydneyNewYearsEve بود و همه محل هایی که آتش بازی از انها قابل مشاهده است را مشخص کرده بود. همچنین مجانی یا بلیطی بودن محل ها و اینکه غذا و مشروب برای فروش هست یا نه و آوردن مشروب مجاز هست یا نه و توالت دارد یا نه و ... همه در این سایت قابل مشاهده بود. طبق تجربه دوستان جاهایی که ملت زیاد می روند برای دیدن آتش بازی اگر ظرفیتش تکمیل شده باشه دیگر راه نمی دهند و اینجا رو فکر می کنم تا ساعت شش هفت می شد رفت. به هر حال ما ساعت 4:30 اونجا بودیم و خیل عظیم جمعیت هم همان موقع همانجا حضور داشتند و فوج فوج بر تعدادشان اضافه می شد. یک زیر اندازی پهن کردیم و با دور اندیشی که آنا داشت و چتر برداشته بودند از گرمای سوزان آفتاب ساعتی چند در امان ماندیم تا پس از غروب افتاب از سرما بلرزیم! 

تا ساعت 8 یک هواپیمایی برای خودش یک چیزهایی تو اسمان می نوشت. اولش خط خطی می کرد معلوم نبود چی می خواهد بنویسد. بعدش نوشت BOSE که بعد از جستجو در دیکشنری معنی برایش نیافتیم از اینترنت که جستجو کردم یک برند اصالتا امریکایی هستش برای ادوات سرگرمی خانگی (Home Entertainment)، بعدش نوشت Call Mum! Telstra و بعدش نوشت The Creator is Jesus. این آخری رو برادران مسیحی مان یک توضیحی به ما بدهند منظور از The Creator آیا همان آفریدگار است؟ و Jesus هم تا جایی که می دانم حضرت عیسی است! یعنی 1) عیسی خداست 2)خدا عیسی است 3)هر دو  4)هیچکدام  ؟؟؟

15 تا توالت سیار و یک دستشویی سیار مجهز به مایع دستشویی و دستمال و البته شیر آب! هم در کنار این توالت ها قرار داشت. برادران و خواهران غیور اوزی هم یا تو صف بار برای گرفتن آبجو بودند یا تو صف توالت! بعضی ها هم که تحمل ایستادن تو صف رو نداشتند می رفتند پشت دستشویی ها کنار دیوار مسئله خودشان را حل می کردند. یک ایراد کوچک این توالت ها این بود که چراغ نداشت و ملتی که حرفه ای تر عمل کرده بودند با خودشان چراغ قوه هم آورده بودند! یک درمانگاه سیار هم بود که عمدتا در حال سرویس دادن به دوستانی بود که بدلیل مصرف زیاد الکل در حال غش و ضعف بودند!  یک پسری را دیدیم که کوله مخصوصی داشت برای مشروبش که یک شیلنگ هم وصل بود و در موقعی احساس می کرد آبجوی بدنش کم شده شیلنگ را می مکید. یکی دو تا دکه هم بود که غذا و هله هوله می فروخت. 

خلاصه اینکه ساعت 9 یک آتش بازی کوچک انجام شد برای دست گرمی! البته همینش هم برای ما آتش بازی ندیده ها آتش بازی بزرگ محسوب می شد! آتش بازی ساعت 12 ولی واقعاً معرکه بود.من بیشتر با موبایل فیلمبرداری می کردم ولی می نوانم بگویم نمی شود عظمت اون را با عکس یا فیلم بیان کرد و واقعا لذتبخش بود. این عکس رو از آنا خانوم به عاریت گرفتم تا شما هم ببینید. ما هم نمای Harbour Bridge رو داشتیم و هم Opera House رو و محل خوبی بود . مرکزیت آتش بازی ساعت 12 بیشتر روی Harbour Bridge بود. سیدنی بدلیل اینکه اول دنیاست ( البته ما همیشه فکر می کردیم آخر دنیاست) و اولین سال تحویل در اینجا انجام می شود و چشم جهانیان به اینجاست لذا این مراسم یک مقدار حیثیتی شده و سنگ تمام می گذارند، گفته می شود 3.5 میلیون دلار خرج این آتش بازی شده بود.

بعد از اتمام مراسم هم که خیل عظیم جمعیت به سمت ایستگاه های قطار روانه شدند. ورود به ایستگاه به کندی انجام می گرفت چون همه درها را بسته بودند و فقط از یک در راه می دادند. ولی قطار ها زود به زود می رسیدند و داخل قطار خیلی شلوغ نبود. البته چاره ای غیر از استفاده از قطار نبود چون اگر می خواستیم ماشین ببریم تا فرسنگ ها محل پارک نبود و حوالی آنجا خیلی از خیابانها را تابلوی Clear Way / Special Events زده بودند. به هر حال دیدنش به زحمتش می ارزید. 

امروز روز 25 دسامبر و یا همان روز کریسمس است. همه جا تعطیله. هیچ مغازه یا مرکز خرید و یا حتی رستورانی باز نیست. دیروز عصر هم اکثر مراکز خرید قبل از ساعت 6 همه تعطیل کردند و توی شرکت نیز ملت حدودهای ظهر همه زدند بیرون. من هم تبعیت کردم و زودتر درآمدم. بر خلاف تصوری که ما از ایران داشتیم و فکر می کردیم روز کریسمس همه باید بریزند بیرون و شادی کنند، سوت و کورتر از روزهای عادی است و در واقع بیشتر ملت با خانواده هایشان این روز را سپری می کنند و یک سر کلیسا هم می روند البته. آتش بازی و ... در زمان تحویل سال نو یعنی شب 31 دسامبر هستش که در اطراف Opera House یک بار در ساعت 9 شب به خاطر بچه ها یک آتش بازی کوچک می کنند و درست و حسابیش رو ساعت 12 شب انجام می دهند. به گفته دوستان در آن شب جای سوزن انداختن در اطراف Opera House نیستش و بهتره که در سمت شمال قبل از پل (Harbour Bridge) یعنی منطقMilsons Point اطراق کنید که هم خلوت تر است و هم دید بهتری دارد.

فردا هم Boxing Day است و تعطیل است، بعدش هم که شنبه و یکشنبه است عملاً چهار روز تعطیلی پشت سر هم داریم. امروز رفتیم ساحل Balmoral Beach، نزدیک City هستش، ساحل کوچک و خوبیه. یک تپه ای هم داره که نمای خوبی از اونجا داره. تا ببینیم برای روزهای بعد چکار می توانیم بکنیم. در روز Boxing Day هر سال معمولا همه مراکز خرید غیر از مراکز خرید City بسته بودند و ملت همه از صبح علی الطلوع برای خرید جلوی فروشگاه های بزرگی مثل Myer و David Jones صف می کشیدند. چون در این روز تخفیف های اساسی اعمال می شه و ملت خیلی سریع مغازه رو خالی می کنند! در روایات آمده است که در این روز Myer به صد نفر اول که وارد مغازه می شوند یک Voucher صد دلاری می دهد. لازم بذکر است که Myer ساعت کاریش رو برای فردا از ساعت 5 صبح زده است! یعنی اینکاره باشید باید زودتر از 4 صبح بزنید بیرون!! امسال بدلیل مشکلات اقتصادی، فروشگاه های بزرگ مجازند که فردا در Suburb ها هم باز کنند.

در ضمن بابانوئل هم امشب میاد. فردا صبح توی کفشهاتون یا زیر درخت کریسمس رو چک کنید. با این هوای 25 درجه امروز فکر می کنم بابانوئل اون لباسهای زمستانیش رو بی خیال شه، یک مقدار راحت تر لباس بپوشه! به جای گوزن ها هم از کانگرو استفاده کنه برای کشیدن سورتمه اش.

ماشین رو که می خرید باید در راهنمایی رانندگی (RTA) ثبت کنید. به این Rego می گویند و هر سال هم باید Rego را تمدید کنید. این همان مرحله ای است که برای عوارض و بیمه و معاینه فنی و ... شما را خفت می کنند. بنابراین وقتی ماشینی که می خرید 9 ماه Rego دارد یعنی اینکه 9 ماه بیمه شخص ثالث (CTP) را نیز دارد. هزینه ای که برای ثبت می گیرند 26$ است. ولی یک هزینه ای هم هست بنام Stamp Duty که عوارض نقل و انتقال خودرو است که 3% ارزش ماشین است. بنابراین یک ماشین 30000 دلاری بخرید 900$ باید Stamp Duty بدهید. این را برای نقل و انتقال می گیرند چه نو بخرید چه دست دوم. معمولا وقتی ماشین نو می خواهید بخرید و قیمت های Drive Away را تبلیغ می کنند شامل Stamp Duty و یک سال بیمه شخص ثالث هم هست. 

بیمه شخص ثالث اجباری (Compulsory Third Party) که به اختصار CTP یا برگ سبز (Green Slip) هم نامیده می شود مثل ایران پوشش های مختلف ندارد و فقط دارای پوشش جانی برای صدمات جانی اشخاص ثالث و سرنشین های خودروی شماست. پوشش مالی شخص ثالث بخواهید می توانید بیمه جامع خودرو (Comprehensive Insurance) بگیرید که البته به نظر من یک ضرورت است. اینجا تصادف کم است ولی تصادف ها معمولا شدید است. چون همیشه با بالاترین سرعت مجاز حرکت می کنند. CTP را می توانید از هر شرکت بیمه ای که می خواهید تهیه کرده و به RTA ارائه کنید. ماشین دست دوم که می گیرید شاید اصلا ندانید CTP آن با کدام شرکت است، با ثبت ماشین به نام خودتان، RTA به شرکت بیمه اطلاع می دهد و شرکت بیمه شاید یک نامه برایتان بفرستد که ما CTP این ماشین را به نام شما کردیم، بقیه بیمه هایتان را هم از ما بخرید. CTP حدود 400 دلار است. 

بیمه Comprehensive هم بیمه بدنه بعلاوه ثالث مالی (پوشش 20 میلیون دلار) است که ما تقریبا 1700 دلار دادیم، البته می توانید ماهیانه بدهید که در این صورت بهره هم اضافه می شود. قیمت های مختلف می توانید از شرکت های بیمه مختلف بگیرید. بنابراین همه را چک کنید. شرکت های بیمه ای بزرگ اینجا Allianz و NRMA هستند. می توانید قیمت را از سایت هایشان بگیرید و گفته می شود چانه هم می شود زد، به شرط اینکه قیمت پایین تر رو از یک جای دیگر داشته باشید.

شرکت NRMA علاوه بر بیمه خدمات دیگری مثل Roadside Assist هم دارد که مثل همان امداد خودرو خودمان است و با 90$ در سال ( بعلاوه 55$ حق عضویت فقط یک بار) هزینه اش است و اگر توی جاده ماشین خراب شد و نیاز به سرویس در همانجا و یا بکسل کردن داشته باشد و یا کلید را داخل ماشین فراموش کرده باشید و ... می توانید زنگ بزنید بیایند و مشکل را حل کنند. 

این پست رو می خواستم قبل از گرفتن ماشین بدهم و از هموطنان عزیز طلب استمداد اطلاعاتی کنم که به دلیل ضیق وقت نشد.دو هفته قبل به همراه یکی از دوستان رفتیم پاراماتا که Dealer های ماشین زیاد هستند و دنبال یک تویوتا کمری دست دوم بودم که بنابر تحقیقاتی که از سایت های Carsales و TradingPost و Drive و Carsguide انجام داده بودم، با 10 تا 15 هزار دلار می توان یک Camry 2003-4 با کارکرد 60 هزار تا 100 هزار کیلومتر خرید. رفتیم و یک فروشنده عراقی الاصل یک چند تا ماشین مختلف حدود بودجه ما رو نشون داد که یک ماکسیما مدل 2005 داشت (این مدل را در redbook ببینید) که پسند کردیم ولی 19000 دلار می گفت، گفتیم بودجه ما 15000 است که رفت و چک کرد تا 17000 دلار اومد پایین باز هم گفتیم زیاده، رییسش گفت 16000 تا می دم به شرط اینکه همین الان بخرید و جای دیگه نروید. می گفت سه سال هم Warranty می دهیم و خلاصه ما هم گرفتیمش. البته کیلومترش خیلی بالا بود برای سه سال و گرنه ارزشش بالای 20 هزار دلار باید می بود. که البته بعدا که رفتیم سر قرارداد و ... گفتند Warrany ما بر دو نوع است استانداردش اینه که شما سه بار بیشتر نمی توانید Claim کنید و هر بار  تا سقف 500 دلار (یعنی عملا هیچ چی) و نوع Premium هم دارد که بدون محدودیت تعداد بار و هر بار تا سقف 2000 دلار هستش. که برای اگر خواستید می توانید با پرداخت 850 دلار بگیرید. ما هم گرفتیم. نتیجه اینکه اینجا خوب بلدند به لطایف الحیل از شما پول بگیرند و کارشان خلاف قانون هم نباشد.

ماشین های اروپایی اینجا گرون هستند و ماشین های ژاپنی و کره ای جولان می دهند. ماشین های تویوتا پرفروش ترین و کم خرج ترین هستند و یک جورایی Camry اینجا تو مایه های پراید ایران است. کسانی که از ایران می آیند و یک جورایی تو ذهنشون هست که تو ایران به خاطر مونوپولی ایران خودرو ماشین الکی گرونه و انتظار دارند ماشین ارزون از دم قسط با بهره صفر اینجا سوار شوند، تو ذوقشون می خوره. اینجا الان که فروش ماشین به خاطر مشکلات اقتصادی جهانی پایین اومده و شرکت ها مجبور شده اند قیمت ها رو بشکنند قیمت Drive Away تویوتا کمری آلتیس 2008 رو الان زده 27990 دلار ( حدود 20 میلیون تومان به پول ایران). تویوتا Aurion هم مدلی است شبیه کمری که در استرالیا تولید می شود و شش سیلندر است الان قیمت Drive Away اون رو زده 30990 دلار. و البته وقتی می روید برای خرید هی Feature های مختلف برایتان لیست می کنند که شما دوست دارید داشته باشید و ممکن است در نهایت خورد خورد دو سه هزار دلار بالاتر از این قیمت ها را پرداخت کنید. وقتی قیمت Drive away می بینید یعنی غیر از بیمه بدنه همه هزینه های دیگر را حساب کرده، که بعدا به این هزینه ها اشاره خواهم کرد.

در خصوص وام ماشین هم اینجا هم بانک ها به راحتی وام برای ماشین می دهند و هم Dealer ها جاهایی رو برای Finance سراغ دارند و می توانند خودشان همه کارهایش را برای شما انجام دهند. البته یک مقدار خودتان باید بررسی بکنید جاهای مختلف رو که با بهره پایین تر بگیرید.مشکل اینجاست که اینجا مثل امریکا و کانادا نیست که وام بدون بهره برای ماشین بدهند، اینجا 10 تا 15 درصد در می اید وام ماشین، البته دارند بهره های بانکی رو پایین می آورند ولی بیشتر روی وام خانه اثر می گذارد. به خاطر همین رفتن زیر بار وام برای ماشین نمی صرفد.دوستانی که خودشان حدود 35 هزار دلار بابت ماشین پول داده اند و البته با بهره بالای وامهای خرید ماشین اینجا عملاً برایشان 45 هزار دلار آب خورده و بدلیل قسط 700 تا 1000 دلار ماهیانه، عملاً فکر خرید خانه را نمی توانند بکنند، به همین دلیل به توصیه دوستان تصمیم گرفتم دست دوم و نقد بگیرم. 

برای هر کاری شما می توانید از اینترنت به عنوان یک منبع خوب اطلاعاتی استفاده کنید. من عبارت How to buy a used car رو در Google.com.au جستجو کردم این مطلب رو آورد که اطلاعات خوبی به شما می دهد.این مطلب رو هم از سایت NRMA بخوانید. سایت RTA هم به عنوان یک منبع خوب برای قوانین می تواند مورد استفاده قرار بگیرد. من هم البته جمع بندی خودم را می نویسم. ماشین دست دوم رو می توانید از صاحب ماشین (Private Seller)، دلال (Dealer) و یا مزایده (Auction) خریداری کنید. مزیت خرید از Private Seller اینست که معمولا قیمت پایین تری می توانید پیدا کنید و می توانید چانه هم بزنید، عیبش اینست که باید حواستان باشد سرتان کلاه نرود، ماشین زیر وام نباشد، و باید نقد بخرید و قسط بندی نمی توانید بکنید.( البته نه اینکه نتوانید، بعضی بانک ها برای این حالت هم وام می دهند، نمی توانید از کارت اعتباری استفاده کنید.)  خرید از Dealer مزیتی که داره اینه که مسایل قانونی را Dealer موظف است چک کرده باشد و معمولا می توانید با گارانتی بگیرید. عیبش این است که بالاخره اون هم باید نون بخوره، و معمولا اینقدر زبان باز هم هستند که شما رو با ماشین راه می اندازند. برای اطمینان بیشتر می توانید زنگ بزنید NRMA بیایند ماشین را از نظر سالم بودن (تصادفی نبودن و رو براه بودن موتور و ... )  و دزدی نبودن و زیر وام نبودن چک بکنند (NRMA Carwise Report).

به پایان آمد این پست و حکایت همچنان باقی است...

بقیه را در پست بعدی دنبال کنید. 

بالاخره بعد از یک ماه علافی تلفن وصل شد. تا لحظه آخر هم اعصاب برای ما نذاشتن. از یک هفته قبل ساعت 8 تا 12 پنج شنبه را برای بازدید تکنسین تعیین کرده بودند که تا ساعت 12 خبری نشد، زنگ زدم ، گفتند شرمنده، تو سیستم 9:40 تا 13:40 ثبت شده، صبر کردیم خبری نشد. من هم دیگه واقعا نزدیک بود که سرم را بکوبم به دیوار، خونم بیفته گردن تلسترا. گه بالاخره ساعت 3 سر و کله تکنسینه پیدا شده و وصلش کرده. البته به نظرم میرسه حالت خاص بوده، مستاجر قبلی ظاهرا Disconnect نکرده بوده، نامه هایی که براش می اد هر چی ما برگشت دادیم، باز هم براش نامه می فرستند، ظاهرا همه چی رو ول کرده برگشته وطنش، حالا اینها حتما باید به پست ما می خورد تا چند تا پست برای شما بدهیم.

جمعه هم زنگ زدند از تلسترا، گفتند اقا به سلامتی حله دیگه؟ گفتیم بله، گفتند 60 دلار هزینه وصل کردنش می شد که ما ازتون نمی گیریم چون اذیت شدید. گفتم مصرف موبایل ما معمولا 40 بوده الان شده 170، گفتش باشه 130 دلار هم اضافه می کنیم، گفتم ماهی 50 دلار هم اینترنتم رو از دست دادم گفتش 70 هم بذار روش، خلاصه 270 دلار Credit توی Account من در تلسترا اضافه کرده که با این حساب تقریبا 7 ماه پول تلفن مان انگار پیش پیش پرداخت شده، آخر سر هم گفت ما معذرت می خواهیم به خاطر این تاخیر، الان راضی هستی، ما هم گفتیم بله

نتیجه گیری اخلاقی: انتظار نداشته باشید اینجا مشکلاتی که در ایران داشتید براتون اتفاق نیفته، تفاوت تو قسمت آخر داستانه.